Nadal mam w pamięci widok potężnego Taty - chłop jak dąb, zamotany w różową chustę z maleńką Kruszynką blisko serca. Kroczył dumnie przez miasto, a wiatr kołysał za plecami ogony chusty. Zatrzymałam się i nie mogłam oderwać wzroku. Wtedy poczułam prawdziwą siłę bliskości!
Czas połogu był dla mnie trudniejszy niż myślałam. Minęło kilka miesięcy, zanim zdecydowałam się wypróbować wiązania w praktyce. Nosiliśmy się bardzo sporadycznie, nie było mi zbyt wygodnie. Zapisałam się na warsztaty u akredytowanego doradcy noszenia. Syn wtedy już samodzielnie siedział, więc wypróbowaliśmy wszystko co możliwe (chusty wiązane o różnych długościach, chusty kółkowe, nosidła ergonomiczne, mei-taie i pouche). Najbardziej przypadła nam do gustu chusta kółkowa. Była dla nas idealna!
Próbowałam jeszcze przez pewien czas przekonać się do długiej chusty, ale zabrakło mi cierpliwości. Podjęłam decyzję - pora na zmiany! Zaufałam złotym rączkom wspaniałej krawcowej, które sprawiły, że otrzymałam dwie chusty... na kółkach. Jedna trafiła do nowego domku, by tulić małą Księżniczkę, druga - została z moim Księciem.
W chuście razem przemierzaliśmy świat i odkrywaliśmy piękno natury. Uwielbiam wspominać ten czas.
Mogłabym teraz uruchomić autokrytykę (tu niedociągnięte, tam wywinięte...), ale darujmy - to nie było wtedy istotne. Najważniejsze, że byliśmy znowu tak blisko!
Starszak jak tylko odkrył, że można samodzielnie stąpać po ziemi, udowadniał to na każdym kroku. Ochoczo utwierdzał się w przekonaniu, że można biec, gdzie nogi poniosą. Nie zawsze dał się poskromić w moich objęciach. Wolał być niezależny... W sumie cały czas próbuje taki właśnie być.
Nie mieliśmy żadnej chusty, gdy pojawił się Mały Mniejszy. Wydawało mi się, że mam więcej czasu do porodu. Listonosz z paczką, jak na złość, wcale się nie śpieszył. Bardzo chciałam dać kolejną szansę długiej chuście (tym razem z trochę "wyższej półki" - indio z domieszką lnu). Niecałe dwa tygodnie po porodzie mogłam w końcu schować Maleństwo w "kieszonce" i mieć wolne ręce dla Starszaka. Poczułam wreszcie magię chust! Nawet sobie nie wyobrażałam, że może być tak wspaniale! Maluszek spokojnie spał, czuł się bezpiecznie. Był cały czas blisko, a ja miałam możliwość wykonywania codziennych obowiązków. Ani trochę nie odczuwałam dodatkowego obciążenia, nic nie uwierało - nie mogłam wyjść z podziwu. Nie rozumiałam wcześniej fenomenu takiego noszenia i przepaści cenowej. To trochę tak, jakby przesiąść się z Fiata 126p do Lexusa. Niby auto to auto - ma ułatwiać przemieszczanie się z punktu A do punktu B, jednak czuć różnicę.
Idealnie dobrana długość chusty, odpowiedni skład i gramatura sprawiają, że komfort noszenia jest nie do opisania. Przez ostatnie pół roku wypróbowałam różne domieszki i sploty. Miałam cienkie i grubsze chusty w swoim stosie. Wiem już, w jakich czuję się najlepiej.
Nie ma właściwie dnia bez chusty. Mały Mniejszy urodził się troszkę przed terminem, więc nadrabia z nawiązką. Starszak (wg niektórych) ciążowo "przenoszony" nie widzi przeszkód, by zastąpić Brata. Sam przynosi mi chustę, po czym prosi (a raczej domaga się): "Mama, tu!" i wykonuje jednoznaczne gesty. Zdarza się, że Mniejszy ma taką samą potrzebę i ani myśli poczekać na swoją kolej. Wtedy niezbędna jest druga "ostatnia" chusta ratunku ;) Noszeni preferują także robocze spodnie Taty, gdy Mamie brakuje sił po ciężkim dniu (czyt. nie podołała 24-kilogramowemu obciążeniu). Jednak to nie to samo...
Noszenie w ostatnich latach stało się bardziej docenione. Skończyła się epoka "zimnego chowu". Producenci oferują wiele możliwości - do wyboru, do koloru... Warto zwrócić uwagę, by sposób noszenia był przede wszystkim bezpieczny (zarówno dla Noszonego jak i dla Noszącego). Nie jest to możliwe w przypadku "wisiadeł", w których Dziecko przybiera nienaturalną pozycję, zwłaszcza "przodem do świata" (jest przecież wiele korzystniejszych pozycji!). Internet pozwala na dostęp do wartościowych artykułów na ten temat. W sieci krążą też zdjęcia i obrazki, jak prawidłowo nosić. W ubiegłym roku wystartowała akcja #nicminiewisi, promująca właściwe noszenie. Najlepiej skorzystać z fachowej porady doświadczonego doradcy, a nie sprzedawcy...
Tylko po co to wszystko?
Niektóre Babcie powiedzą bez namysłu: "Nie noś, bo przyzwyczaisz!".
Przez 9 m-cy w maminym Brzuszku - nie było kiedy się odzwyczaić ;) A co złego jest w okazywaniu miłości? Nic nie tracimy, a możemy tylko zyskać!
Starszak szybko załapał, o co chodzi ;) Z chęcią uświadomiłby pewnie niejedną "Babcię".
Korzyści dla Noszonego, płynące z noszenia:
><> zaspokojenie podstawowej potrzeby (bliskość Rodzica zapewnia poczucie bezpieczeństwa),
><> umacnianie więzi z Rodzicem,
><> zapewnienie fizjologicznej pozycji "żabki",
><> zbawienie podczas kolek, ząbkowania, infekcji i w każdej innej trudnej chwili,
><> lepszy rozwój emocjonalny,
><> poznawanie świata z innej perspektywy.
Druga strona medalu jest równie wspaniała!
Korzyści dla Noszącego, płynące z noszenia:
><> umacnianie więzi z Dzieckiem,
><> aktywne życie (nieważne są schody i inne przeszkody - chusta doskonale sprawdza się podczas różnych wyjazdów, a także na co dzień - zakupy, spacer, sprzątanie, gotowanie...),
><> "wolne ręce", by poczytać książkę zazdrosnemu Starszakowi lub potańczyć w rytm muzyki,
><> zdrowie i wygoda (chusta doskonale odciąża kręgosłup, nie odczuwamy dodatkowego ciężaru tak jak w przypadku noszenia na rękach),
><> ułatwienie opieki (Dziecko jest pod stałą kontrolą),
><> umożliwienie dyskretnego karmienia piersią,
><> noszenie jest modne, a chusty są przepiękne, niektóre rangi dzieła sztuki...
Chusta może towarzyszyć jeszcze przed porodem, do obwiązywania ciążowego Brzuszka. Na sali porodowej przydaje się czasem w pierwszej fazie porodu.
Chusta z powodzeniem zastępuje:
><> hamak,
><> kocyk,
><> namiot do zabawy,
><> huśtawkę,
><> ...
Noszenie otwiera drogę do poznania wspaniałej społeczności Noszących!
[klik i na fb trafisz w mig]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz